บทที่ ๕๐ ความสุข

มะเรื่องนี้สมภารวัดป่ามะม่วงจะต้องเดินทางไปนมัสการสังเวชณียสถาน ณ ประเทศอินเดีย ประเทศเนปาลเป็นเวลา ๙ วัน โดยเดินทางไปกับคณะผู้แสวงบุญซึ่งเป็นลูกศิษย์ของท่านนายสมชายจะขับรถไปส่งที่สนามบินดอนเมือง นอกจากจะไปนมัสการสังเวชณียสถานแล้ว คณะผู้แสวงบุญจะไปดูผู้วิเศษที่คนไทยพากันข้ามน้ำข้ามทะเลพากันไปกราบไหว้บูชาเพราะศรัทธาในอิทธิฤทธิ์ของท่านผู้นั้น ฉันพัตตาหารเช้าแล้วบรรพชิตผู้มีจิตเปี่ยมด้วยเมตตาก็ลงรับแขกเช่นทุกวัน ผู้คนมานั่งรอจนแน่นกุฏิ ส่วนใหญ่มาให้ท่านช่วย บ้างก็มาขอเงินไปให้ค่าเล่าเรียนลูก ที่จนกว่านั้นก็มาขอข้าวสาร พริก หอม กระเทียม ซึ่งท่านก็ให้ไปด้วยความยินดีและเต็มใจ.................

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม