บทที่ ๔๗ กษัตริย์ตรี

"หลวงพ่อเจ้าข้าลูกจะมาขอเข้ากรรมฐานแก้กรรมเจ้าค่ะ" สตรีร่างสูงใหญ่ดุจบุรุษนักรบโบราณกราบเรียนท่านพระครู

"แก้กรรมอะไรหนูไปทำกรรมอะไรไว้" เจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วงถาม

"ไม่ทราบเจ้าค่ะ ลูกไปดูหมอดูมาหมอดูบอกว่าลูกมีเวรมีกรรมติดมาแต่ชาติปางก่อน ต้องแก้กรรมด้วยกรรมการเจ้าค่ะ"

"แล้วหมอดูเค้าบอกให้มาวัดนี้รึ"

"ไม่ได้บอกเจ้าค่ะ แต่เพื่อนของลูกที่เป็นลูกสาวหลวงพ่อเค้าแนะนำมาเจ้าค่ะ เค้าชื่อต้นหลิวลูกเรียนปริญญาโทรุ่นเดียวกับเค้าเจ้าค่ะ"

ท่านพระครูใช้เห้นหนอตรวจสอบกรรมของหล่อนแล้วจึงพูดขึ้นว่า "หลวงพ่อตรวจสอบดูแล้วไม่ใช่กรรมแต่ชาติปางก่อนอย่างที่หมอดูบอกหรอกเป็นกรรมในชาตินี้นี่แหละ หนูทำไว้สมัยเป็นเด็กลองนึกดูสิว่าทำกรรมอะไรไว้"

"ลูกจำไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ รู้แต่ว่าลูกมีเวรมีกรรม พอหน้าแล้งทีไรลูกรู้สึกอึดอัดหน้าท้องจนหายใจไม่ออกแล้วก็เกิดอาการท้องอืดท้องเฟ้อ กินอะไรไม่ได้ไปหาหมอ หมอตรวจเสร็จก็บอกว่าไม่มีอะไรผิดปรติ ไปตรวจกับหมอคนอื่นๆ ผลก็ออกมาเหมือนๆ กัน คือหมอทุกคนจะบอกว่าไม่มีอะไรผิดปรกติ ครั้งหลังสุดหมอเค้าคงจะรำคาญ เลยให้ยาระงับประสาทลูกมา หาว่าลูกกังวลจนเกินเหตุลูกถึงต้องมาขอเข้ากรรมฐานเพื่อแก้เวรแก้กรรม มันจะต้องเป็นเวรเป็นกรรมอะไรซักอย่าง หลวงพ่อต้องช่วยลูกนะเจ้าค่ะ".................

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม