บทที่ ๔๕ เศรษฐีขอทาน

ทันทีที่คหบดีจอดรถที่ตรงหน้าประตูคฤหาสน์หลังงาม นายสมชายก็จอดรถห่างจากเค้าราว ๑ คืบจึงถูกท่านพระครูอบรมบ่มนิสัยอีกวาระหนึ่ง "เดี๋ยวได้ชนท้านรถเบนซ์เค้าให้หรอก ประมาทอยู่เรื่อยนะเธอ ไม่รู้หรอกรึว่าความประมาทเป็นทางแห่งความตาย"

"มือชั้นนี้แล้วชนก็เสียชื่อแย่สิครับผมตอบห่างตั้งคืบนึง ถ้าห่างนิ้วนึงหลวงพ่อค่อยว่า" คนขับเถียงไม่ลดละ เมื่อคนรับใช้ออกมาเปิดประตูรั้วให้เจ้านายคหบดีก็ขับนำรถนายสมชายไปจอดในบ้าน จากนั้นจึงลงไปนิมนต์ท่านพระครูเข้าไปห้องรับแขก สั่งภรรยาให้ไปหาน้ำร้อน น้ำชามาถวายพระภิกษุอาคันตุกะ คหบดีชวนท่านพระครูคุยเรื่องธุรกิจของตน ตั้งแต่เริ่งก่อร่างสร้างตัวกระทั่งมีเงินฝากธนาคารหลายร้อยล้าน ๒๐ นาทีผ่านไปก็มีชายหญิงคู่หนึ่อายุราว ๕๐ เข้ามาขอพบคหบดีผ่ายชายกราบท่านพระครูแล้วจึงไหว้ท่านเจ้าของบ้านและภรรยาฝ่ายหญิงทำตาม จากนั้นบุรุษวัย ๕๐ จึงเอ่ยขึ้นว่า "ผมกับภรรยามาจากจังหวัดบุรีรัมย์ อยากจะมาขอยืมเงินท่านซัก ๕๐๐ เป็นค่ารถกลับบ้าน แล้วผมจะส่งมาคืน ได้โปรดกรุณาผมด้วย"................

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม