บทที่ ๔๒ อยากได้เห็นหนอ

เวลาบ่ายสองโมงท่านพระครูลงรับแขกตามปกติ สตรีอายุประมาณ ๓๐ เศษเข้ามากราบแล้วแนะนำตัวว่า "หนูชื่อชลธิชาค่ะเคยมาเข้ากรรมฐานสองครั้งแต่ไม่มีโอกาสไปกราบหลวงพ่อที่กุฎิ เพราะต้องรีบกลับบ้านไปดูลูก วันนี้หนูจะมาเข้าเป็นครั้งที่ ๓ และมีเรื่องจะมากราบเรียนถามหลวงพ่อค่ะ"

"เรื่ออะไรล่ะ" ท่านพระครูถามพรางมองหน้าหล่อน รู้สึกคุ้นหน้าเหมือนกับเคยรู้จักกันมาก่อนแต่หล่อนก็พูดอยู่หยกๆ ว่าไม่เคยมาที่กุฏิน่าจะมีเหตุอะไรซักอย่าง เราเคยรู้จักแม่หนูคนนี้มาการรึเปล่าน้อ เมื่อนึกไม่ออกท่านจำเป็นต้องพึ่งเห็นหนอแล้วก็ได้คำตอบในบัดดลนั้นว่า ใน ๗ ชาติที่ท่านระลึกย้อนหลังได้แม่หนูคนนี้เคยเกิดเป็นลูกสาวคนสุดท้องของท่านในชาติที่ ๓ ซึ่งหากนับถอยหลังจากชาตินี้ไปจะเป็นชาติที่ ๔ หน้าตาหล่อนในชาตินั้นกับชาตินี้แทบจะไม่มีอะไรแตกต่างกัน แม้สตรีวัย ๓๐ เศษก็เกิดความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดเมื่อได้มานั่งอยู่เบื้อหน้าพระภิกษุผู้ทรงศีลแต่หล่อนระลึกชาติไม่ได้จึงไม่สามารถรู้ได้ว่าหล่อนเคยเกี่ยวพันกับท่านอย่างไร รู้แต่ว่าเกิดความรู้สึกผูกพันเหมือนท่านเป็นญาติผู้ใหญ่.................

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม