บทที่ ๔๓ คริสต์กับอิสลาม

บุรุษ ๒ คนเข้ามากราบท่านพระครูขณะที่ท่านกำลังจะขึ้นไปเขียนหนังสือยังชั้นบนของกุฏิ หลังจากลงรับแขกรอบบ่ายสองโมงเสร็จแล้ว "หลวงพ่อครับผมกับเพื่อนจะมาเข้ากรรมฐาน ๗ วันครับ" คนที่ดูอายุมากกว่ากราบเรียน

"อย่างนั้นรึมากันกี่คนล่ะ" ท่านถามเพราะเห็นบุรุษหน้าคมเข้มยืนลับๆ ล่อๆ อยู่หน้ากุฏิและรู้ว่าเค้ามากับบุรุษทั้ง ๒

"มากัน ๓ คนครับแต่อีกคนเค้าไม่กล้าเข้ามาเพราะเค้านับถือศาสนาอิสลาม" บุรุษคนเดิมตอบ

"อิสลามก็เข้ามาได้อาตมาไม่เคยรังเกียจศาสนาใดไม่ว่าจะเป็นคริสต์หรืออิสลามเพราะอาตมาถือว่าศาสนาทุกศาสนาต่างก็สอนให้มนุษย์ล่ะความชั่วทำความดีด้วยกันทั้งนั้น คนไม่มีศาสนาอาตมายังไม่รังเกียจเลยได้แต่สงสารเพราะเค้าไม่มีที่พึ่งทางใจ คนเราจะต้องมีที่พึ่งทางใจนะโยมนะจะได้ไม่รู้สึกอ้างว้างว้าเหว่จนเกินไป"

"ครับหลวงพ่อเราทั้ง ๓ ต่างก็มีศาสนาเป็นที่พึ่งทางใจกันทุกคน เพียงแต่นับถือกันคนละศาสนาผมเป็นพุทธ เพื่อนคนนี้เป็นคริสต์ส่วนอีกคนเป็นอิสลาม" พูดจบก็ขออนุญาติลุกออกไปบอกเพื่อนที่เป็นมุสลิมให้เข้ามา..................

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม