บทที่ ๔๑ หลวงปู่เทพโลกอุดร

เวลาตี ๔ ท่านพระครูตื่นขึ้นมากำหนดกรรมฐานเช่นทุกวัน เดินจงกรม ๑ ชั่วโมง นั่งสมาธิ ๑ ชั่วโมงแล้วจึงแผ่เมตตาอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้บิดามารดา ครูอาจารย์และจะลืมเสียมิได้คือบูรพะมหากษัตริย์ ที่ท่านได้เสียสละเลือดเนื้อและชีวิตเพื่อปกปักรักษาพระพุทธศาสนาและแผ่นดินไทยไว้ให้ลูกหลานสืบมา กำลังจะกำหนดลืมตาหนอก็มีเสียงดังอยู่ข้างหูว่า "ตอนบ่ายจะมีคนมาขอให้เล่าเรื่องหลวงปู่เทพโลกอุดร เล่าให้เค้าฟังได้" เป็นเสียงของหลวงพ่อในป่าที่ท่านจำได้แม่นยำ

จึงถามในใจว่า "หลวงพ่อเคยบอกผมว่า คนที่รู้เรื่องนี้จะต้องตายแล้วเค้าจะตายไหมครับ"

 "ตายสิ"

"ถ้าอย่างนั้นผมไม่เล่าได้ไหมครับ เพราะไม่อยากเป็นสาเหตุให้เค้าต้องตาย"

"เค้าสิ้นอายุไขแล้วถึงเธอไม่เล่าเค้าก็ต้องตายอยู่ดี"

"นิมนต์หลวงพ่อมาเล่าให้เค้าฟังเองไม่ดีกว่าเหรอครับ"

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม