บทที่ ๔๐ สองสีพี่น้อง

ท่านพระครูเรียกนายขุนทองมาสั่งว่าช่วยพาโยมเค้าไปส่งที่กรรมฐานด้วย เค้าจะอยู่ปฏิบัติ ๗ วันแล้วบอกบุรุษที่พึ่งอกหักหมาดๆ ว่า "ตามหลานชายอาตมาไปน่ะ เค้าจะพาไปส่งที่กุฎิกรรมฐาน"
บุรุษวัย ๗๕ คิดว่าท่านพูดผิดจึงแย้งว่า "หลานสาวครับหลวงพ่อไม่ใช่หลานชายซักหน่อย"

นายขุนทองรีบผสมโรงว่า "นั่นสิฮ่ะหลวงลังนี่ชอบเผลอเรื่อยเลย"

"ข้าไม่ได้เผลอ เอาเถอะๆ เฮ็งจะคิดว่าเป็นหลานสาวข้าก็ได้แต่ข้าไม่ยอมคิดด้วยหรอกเพราะรู้ๆ กันอยู่"

"หลวงพ่อหมายความว่าอะไร แม่หนูคนนี้ไม่ได้เป็นผู้หญิงหรอกรึ" คนอกหักหมาดๆ รู้สึกสับสน
นายขุนทองจึงรีบกลบเกลื่อนว่า "คุณตาอย่าไปฟังหลวงลุงเลยฮ่ะ ท่านธาตุไม่ค่อยปกติ เลยพูดจาเลอะเทอะเปอะเปื้อน" คนที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงถึงกับลงทุนใส่ร้ายหลวงลุง

"เรียกคุณลุงก็ได้" บรุษวัยเกิน ๗๐ พูดเบาๆ ด้วยเกรงท่านพระครูจะได้ยิน

"ไม่ต้องเกรงอาตมาจะได้ยินหรอกเพราะถึงยังไงก็ต้องได้ยินอยู่แล้ว" ภิกษุวัย ๕๐ เศษพูดยิ้มๆ.................

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม