บทที่ ๑๖ ไฟกรรม

ขุนทองหลวงพ่อให้มาเรียกเอ็ง นายสมชายบอกหลานชายท่านพระครูโดยไม่สนใจหญิงสาวผู้นั้น นายขุนทองได้สติรู้ว่าได้ทำสิ่งที่ไม่ดีไม่งามลงไป จึงพูดกับหล่อนว่า "ผมยอมแพ้คุณผมผิดเองที่ไม่ทำหน้าที่เจ้าของบ้านโปรดยกโทษให้ผมซักครั้ง" เค้ายกมือไหว้หล่อน ด้วยความที่มาเข้ากรรมฐานหลายครั้งหลายหนทำให้สตรีสามีหายได้สติด้วยเช่นกัน หล่อนนึกละอายใจที่มามีเรื่องมีราวกับหลานชายพระอรหันต์จึงกล่าวคำขอโทษ "ฉันก็ต้องขอโทษเธอด้วยฉันกังวลเรื่องสามีจนขาดสติ ฉันไม่ควรทำในสิ่งที่น่าละอายเช่นนี้เลย เอาละฉันจะไปขอคมาหลวงพ่อท่าน ถ้าเกิดท่านไม่ยกโทษให้เธอช่วยพูดให้ฉันด้วยนะ" คราวนี้หล่อนขอความช่วยเหลือ "ไม่เป็นไรคุณไม่ต้องกลัวหลวงลุงท่านไม่เคยโกรธใคร ท่านยกโทษให้กับผู้สำนึกผิดเสมอ" นายขุนทองให้กำลังใจหล่อน "เพราะท่านเป็นพระอรหันต์นะสิ" หญิงสาวสรุป "คุณอย่าพูดอย่างนั้นเลยครับ หลวงพ่อท่านไม่ชอบให้ใครคิดว่าท่านเป็นพระอรหันต์" นายสมชายพูดขัดขึ้น................

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม