บทที่ ๑๕ กิเลส

นายสมชายเห็นสตีรผู้นั้นไปยืนตื้อท่านพระครูถึงหน้าห้องน้ำ จึงแอบไปบอกนายขุนทองให้มาจัดการและแล้วกุฏิสมภารวัดป่ามะม่วงก็กลายเป็นโรงงิ้วเมื่อเวลา ๒ ยาม "นี่คุณเกรงใจหลวงลุงบ้างสิ อะไรจะไม่ให้ท่านมีเวลาตดเวลาขี้บ้างเลยรึไง" ค้าใช้คำไทยโบราณ "ก็มันเรื่องอะไรของแกล่ะไอกระเทย ตัวเองอะเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ อย่ามายุ่งเรื่องชาวบ้าน ฉันไม่อยากจะเสวนากับไอ้พวกผู้ชายที่อยากจะกลายเป็นผู้หญิง" คำพูดของหญิงสาวไปจี้จุดอ่อนของนายขุนทองเข้าอย่างจัง เค้าโกรธจนมือไม้สั่น เสียงก็พลอยสั่นไปด้วยเมื่อโต้หล่อนว่า "อี อี อี อีคนผัวทิ้ง ก็แกมันเป็นคนอย่างนี้นี่ละซิผัวถึงทิ้งไป" เค้าทราบข้อมูลนี้มาจากนายสมชาย อันที่จริงนายสมชายไม่ตั้งใจจะเปิดเผยความลับของญาติโยมแต่นายขุนทองผู้ได้สมญาว่าลูกคุณช่างซัก ซักไซ้เสียจนเค้าต้องพูดความจริงที่ควรปกปิด "ก็แล้วมันหนักกระบานหัวมึงหรือไงล่ะ ผัวกูทิ้งกูไว้บนกระบานมึงหรือไงถึงได้มาเดือดร้อนแทน" ฝ่ายหญิงเปลี่ยนสรรพนามจากแกและฉันมาเป็นมึงและกูทั้งที่กำลังปวดท้อง ท่านพระครูก็อุตส่าห์กำหนดเห็นหนอ เพื่อจะได้ดูงิ้วให้ชัดเจนทั้งภาพและเสียง..................

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม