บทที่ ๑๓ สาระพันปัญหา

จากบ่ายสามโมงจนถึงหกโมงเย็นท่านพระครูก็ไม่มีทีท่าว่าจะได้พักผ่อน ญาติโยมหลั่งไหลกันมาทั่วทุกสารทิศ คนนึงกราบอีกคนก็มาและดูเหมือนว่าคนที่มาจะมีมากกว่าคนที่กลับกุฏิของท่านจึงเนืองแน่นไปด้วยผู้คน นายขุนทองอดรนทนไม่ไหวจึงเข้ามาสั่งการ "หลวงลุงพักผ่อนเถอะอย่าลืมว่าหลวงลุงยังเป็นคนไข้อยู่น่ะ" ท่านพระครูรีบบอกว่า "ข้าหายแล้ว หมอประดิษฐ์ท่านเก่งมาก พอเปลี่ยนเฝือกปุบข้าก็หายปั๊บ ตอนไปเค้าหามข้าไปแต่พอตอนกลับข้าเดินมาขึ้นรถเอง ไม่ต้องให้รถพยาบาลมาส่งด้วย ท่านตั้งใจคุยอวดหลานชาย "ถ้าหายจริงก็คงไม่ต้องใส่เผือกหรอกหลวงลุง เชื่อหนูเถอะไปสรงน้ำแล้วพักผ่อนซ่ะ หลวงลุงไม่ได้สรงน้ำมาล่วง ๑๐ วันแล้ว สงสารจมูกญาติโยมบ้าง" หลานชายตั้งใจเปิดเผยความลับด้วยคิดว่าหลวงลุงจะต้องอับอาย ดีที่ว่าผู้ใหญหอมกับเมียลากลับไปแล้ว มิฉนั้นนายขุนทองเป็นต้องถูกเมียผู้ใหญ่หอมเล่นงานอย่างแน่นอน แล้วคนกลัวเมียอย่างผู้ใหญ่หอมนะรึจะเข้าข้างเค้า.................

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม