บทที่ ๕ ลมหายใจกลายเป็นตัวหนังสือ
ฉันเพลเสร็จท่านพระครูก็ต้องรับแขกอีก เพราะมีแขกมารอเยี่ยมตั้งแต่ท่านยังฉันไม่เสร็จ บุคคลที่มาเยี่ยมในช่วงกลางวันนี้มิใช่เป็นคนสิงห์บุรีแต่เป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด คหบดีพาสมาชิกในครอบครัวมากันพร้อมหน้า คนทั้ง ๕ กราบท่านอย่างนอบน้อมแล้วคหบดีก็พูดขึ้นว่า หลวงพ่อไปหาผมก็ไม่บอกล่วงหน้าถ้าผมไม่พบโน๊ตแผ่นนี้บนโต๊ะทำงานก็ยังคงไม่ทราบว่าหลวงพ่อมาหา พูดพร้อมกับส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้ เจ้าอาวาสรับมาอ่านข้อความในกระดาษแผ่นนั้นเป็นรายมือของท่าน ส่วนกระดาษเป็นของคหบดีเพราะที่หัวกระดาษพิมพ์ชื่อและที่ตั้งของบริษัท ข้อความที่ปรากฎบนกระดาษแผ่นนั้นมีว่า เจริญพรโยมคหบดีอาตมาขอลาวันพรุ่งนี้อาตมาจะต้องจากโลกมนุษย์ไปและจะไม่กลับมาอีก ขออนุโมทนาที่โยมและครอบครัวได้พากันมาปฏิบัติธรรมที่วัดป่ามะม่วงเพื่อสร้างความดีให้ชีวิต นอกจากนี้ยังบริจาคทรัพย์ให้มูลนิธิทุนเสริมสมองเพื่อช่วยสร้างคนให้เป็นคนดี อาตมาขออนุโมทนาและขอลาโยมไปก่อน ขอให้โยมและครอบครัวจงประสบความสุขความเจริญด้วยเทอญ ขอเจริญพร พระครูเจริญ ฐิตธัมโม วันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๑๑............

วัฏจักรชีวิต
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม