เอ้าดูให้ดี โกรธแล้ว มันให้อะไรกับเรา อยากได้ มันให้ผลอย่างไร ?

ตัวเมาหน้า เมาหลัง มันให้อะไร ให้ทุกข์มิใช่หรือ โกรธ เคยเป็นสุขไหม

โลภ เคยเป็นสุขไหม หลง เคยเป็นสุขไหม มันให้ทุกข์อยู่เสมอของผู้มีสิ่งเหล่านีอยู่ในใจเสมอ

โลกนี้มันเป็นอย่างนี้แหล่ะ สิ่งที่ไม่น่ายินดี มันมักหลบอยู่กับสิ่งที่น่ายินดี
สิ่งที่ไม่น่ารัก มักหลบอยู่กับสิ่งที่น่ารัก น่ายินดี
ทุกข์มักอยู่กับสุข
เหตุนี้เองล่ะที่คนประมาทมัวเมากันอยู่
 

ตื่นเช้าขึ้นมา ให้ถามตัวเองว่า วันนี้จะเอาบุญ หรือจะเอาบาป จะให้อันไหนมากกว่ากัน บุญมากกว่าหรือบาปมากว่า บุญมากก็ได้สุข บาปมากก็ได้ทุกข์
 

เดี่ยวนี้จิตของเรามันถือบุญหรือถือบาปอยู่ เพราะตนยังเกี่ยวข้องอยู่กับสุขบ้างทุกข์บ้าง แต่สุขนั้นใจชอบ ทุกข์ประการใดๆ นั้นไม่มีใครชอบ ไม่มีใครยินดี แต่เป็นต้องมีอยู่ เป็นอยู่ เสวยสุข

ทำอย่างไรเล่าจึงจะไม่เกี่ยวข้องในทุกข์แลสุข ทำอย่างไรจะได้รู้ว่าอันใดสุข อันใดทุกข์
จะรู้ได้ก็เริ่มต้นที่สติ ปัญญา สติ เป็นของตน ไม่ใช่ของใคร
อย่าเอาความเกียจคร้านมาทำความดี มันไม่เจริญ

บาปมันเป็นกำลังของใจ พาใจให้เศร้าหมอง
บุญมันเป็นกำลังของใจ พาใจให้ได้ไปสวรรค์ ใจได้องค์ฌาน ไปพรหมโลก ใจได้ธรรมะ พาไปได้ถึงนิพพาน

โอวาทธรรมองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม
(วัดป่าบ้านห้วยทราย) บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

ที่มา : เฟซบุ๊ก อุดรธานีราชธานีแห่งพระธรรม