การหลงทางในวิถีชีวิตนั้น ไม่ใช่จะหลงเหมือนกับว่าควรเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา มันไม่ชัดเจนอย่างนั้น
แต่มันจะเป็นการเขวออกจากทางที่ถูกต้องทีละเล็กทีละน้อย
โดยเราไม่รู้สึกตัวว่าหลง เพราะไม่มีเครื่องวัดที่ละเอียดพอ

ผิดไปวันละหนึ่งองศา หกเดือนเป็น ๑๘๐ องศา
ทิศเหนือกลายเป็นทิศใต้เรียบร้อยแล้ว 

ที่มันค่อยเป็นค่อยไปนั่นแหละอันตราย
ปล่อยทีละเล็กทีละน้อย เรื่องเล็ก ๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่
เรื่องแก้ไขง่ายก็กลายเป็นเรื่องแก้ไขยาก

ฉะนั้น พระพุทธองค์จึงสรรเสริญการตั้งอยู่ในความไม่ประมาท
ระลึกอยู่ในความหมายและจุดมุ่งหมายของการกระทำอยู่บ่อย ๆ
นี่คือการปฏิบัติต่อเวลาที่ถูกต้องปราศจากโทษ

โดย พระชยสาโรภิกขุ

ขอบคุณที่มา เฟซบุ๊ก หอจดหมายเหตุพุทธทาส อินทปัญโญ : Buddhadasa Indapanno Archives