ปัจฉิมวาจา ของ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต พระอาจารย์ใหญ่แห่งสายวัดป่า 

เมื่อวันที่ ๑๑ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๙๒ แสดงแก่ ญาติโยมชาวบ้านหนองผือ

 " เมือเสียเด้อ... หมดทอนี้ล่ะเน้อ... เอาน้ำไปรดไม้แก่นล่อนให้มันเป็นป่งเป็นใบ บ่มีดอกเด้อ...

ให้พากันเฮ็ดพากันทำตามที่อาตมาเคยพาเฮ็ดพาทำนั้นเด้อ

อย่าลืมเด้อ...ให้พากันรักษาศีลห้า ถ้าผู้ใดรักษาศีลห้าได้ตลอดชีวิต ผู้นั้นเลิศที่สุด หมดทอนี้ล่ะ "

( หมายความว่า ให้พวกโยมชาวบ้านหนองผือ พากันกลับบ้านซะ
ชีวิตของท่านก็คงจะหมดเท่านี้แหละจะรักษาเยียวยาอย่างไรก็คงไม่หาย

เปรียบเสมือนกับ เอาน้ำไปรดต้นไม้ที่ตายผุกร่อน เหลือแต่แก่น
ให้มันกลับงอกกิ่งใบได้อีก คงเป็นไปไม่ได้

นอกจากนั้นท่านให้ พากันปฏิบัติตามแนวทาง ที่ท่านเคยสั่งสอนและปฏิบัติมาแล้วนั้น
ท่านว่า ไม่ให้ลืมโดยเฉพาะศีลห้าซึ่งเหมาะสำหรับ ฆราวาสที่สุด
ถ้าผู้ใดรักษาศีลห้าได้ตลอดชีวิตแล้วท่านว่า คนนั้นเป็นคนที่เลิศที่สุดในชีวิตของเพศฆราวาส ) 

ที่มาภาพ : http://www.luangpumun.org/images/65y.jpg

เนื้อหา : https://sites.google.com/site/watphutfm10025mhz/--6