คนเราเกิดมาเพื่ออะไร : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
 

การที่เราได้ขันธ์ ๕ อันเป็นรูปร่างของมนุษย์มานี้นะ 
บุญกรรมตกแต่งให้มา เพื่อให้เราได้สร้างบุญบารมี 
เพิ่มเติมของเก่าให้มันมากขึ้นไปโดยลำดับ 
จนกว่ามันจะเต็มบริบูรณ์ 

คนเรานี้ถ้าสั่งสมบุญไม่เต็มตราบใดแล้ว 
ก็จะไม่ยุติลงได้เลยการท่องเที่ยวเกิดแก่เจ็บตายในโลกนี้น่ะ 
ก็จะต้องท่องเที่ยวเกิดแก่เจ็บตายในโลกนี้ร่ำไปอยู่อย่างนั้นแหละ 
เราท่องเที่ยวมาเกิดมาเพื่อสร้างบุญบารมีเพื่อให้มันเต็ม 

แต่ว่าบางคนก็ลืมตัวบัดนี้นะ 
ตนเกิดมาแล้วนึกไม่ได้เลยว่าตนเกิดมาสร้างบุญบารมี 
นึกไม่ได้ก็เลยเมาอยู่กับโลกอันนี้ไปโดยส่วนเดียว 
ดังที่เราเห็นกันอยู่บางคนน่ะไม่ได้สนใจในการบุญการกุศลอะไรเลย 
ไม่สนใจในการที่จะละความชั่ว ทำความดีอะไร 
ก็อยู่ไป กินไปตามยถากรรมอย่างนั้น ..มีอยู่ถมไป 
นี่เรียกว่า คนเรามันลืมตัวนะ มันลืมเหตุปัจจัยของชีวิต 
มืดแปดด้านเอาจริงๆน่ะไม่รู้ว่า ตนเกิดมาเพื่ออะไร 
ไม่รู้จุดประสงค์เลย ..นั่นแหละ 


ทีนี้ผู้ที่เคยมีสติสัมปชัญญะ เคยมีศรัทธามั่น 
ในบุญในกุศลมาแต่ชาติก่อนนู้น 
พอเกิดมาชาตินี้บุญเก่านั่นแหละมันมาเตือนใจให้ระลึกได้ 
ให้ระลึกว่า เออ เราเกิดมานี่เราเกิดมาเพื่อสร้างบุญบารมี 
บุญบารมีที่เราทำมานั้นมันยังไม่เต็ม ยังน้อยอยู่ 
จำเป็นที่เราต้องสร้างบุญบารมีให้มันมากที่สุดในชีวิตของเรา 
แล้วก็ในขณะเดียวกันนะ สิ่งใดเป็นบาปเป็นโทษ 
เราจะพยายามละเว้นให้มันหมดไปเลย 
จะไม่สะสมมันไว้ขึ้นชื่อว่าบาป เพราะมันก่อให้เกิดทุกข์ 

อันผู้ใดมาระลึกถึงตัวเองได้อย่างนี้ 
นับว่า โชคดีเหลือเกินนะ 
นับว่าเป็นคนมีมงคลอยู่ในตนมากมายทีเดียวแหละ 
เพราะว่าผู้นั้นจะได้พยายามสั่งสมบุญกุศล 
ให้มากขึ้นในตนของตนในเวลาที่มีชีวิตเป็นอยู่นี้ 

เพราะว่าชีวิตของคนเราในยุคนี้สมัยนี้มันน้อยเหลือเกินนะ 
ถ้าใครไม่รีบเร่งทำความดี ไม่รีบเร่งละความชั่วแล้ว 
ก็จะไม่ได้ทำเลย พอจะอ้างนู้นอ้างนี้อยู่อย่างนี้ล่ะก็ 
ไปๆหน่อยหนึ่งความตายมาถึงแล้วก็เหลวเลย 
ไม่ได้สั่งสมบุญกุศล ไม่ได้ละความชั่ว 
ความชั่วมีอยู่ในใจอย่างไรมันก็ติดสอยห้อยตาม 
ก่อทุกข์ให้ไปในชาติหน้าต่อไปอีก 
ไอ่อย่างนี้แหละ...มันจึงน่าเสียดายนะคนเรา 
ถ้าหากว่าเป็นอย่างว่านี้น่ะ 

... 

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ 
วัดอรัญญบรรพต 
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย