บางคนแม้พากเพียรอยู่จนว่าตลอดชีวิต 
ก็ยังละกิเลสตัณหาให้หมดสิ้นไปไม่ได้ 
เพียงแต่เป็นอุปนิสัยปัจจัยติดตามไป 
ในชาติต่อๆไปเท่านั้นเอง 
ส่วนบุคคลผู้มัวเมาประมาทแล้ว 
มันยิ่งห่างไกลต่อความหลุดพ้นจากกิเลสตัณหา 
เพราะว่ากิเลสตัณหามันอยู่ในจิตใจ 


คำ "บุคคลประมาท" หมายความว่า 
อยู่ปราศจากสติสัมปชัญญะ ขาดการสำรวมจิต 
ขาดความเพียรเพ่งพินิจอยู่ในจิตใจ 
ใจนี้เมื่อปราศจากสติสัมปชัญญะนี้แล้ว 
มันมีเท่าแต่จะเหลวไหลไป 
มีแต่ที่ทางจะคิดซ่านไป 
ในเรื่องที่ไม่เป็นสาระประโยชน์นั้นมากต่อมาก 
ดังนั้นน่ะทุกคนจึงต้องตั้งความเพียร 
เพ่งพินิจอยู่ในจิตใจเสมอๆ อย่าไปลืมจิตตัวเอง 
เพราะลืมจิตตัวเองนี้แหละ 
มันถึงทำให้หลงใหลไป หลงทางเดินนะ 

... 

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ 
วัดอรัญญบรรพต 
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย