เราไม่อาจเปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ในอดีตได้ 
แต่เราสามารถเปลี่ยนแปลงท่าทีหรือความรู้สึก
ต่อเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้ 

แทนที่จะพยายามปฏิเสธมัน 
หรือผลักไสกดข่มความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์เหล่านั้น 
เราลองหันมายอมรับมันหรือวางใจเป็นกลางกับมัน 
ใหม่ ๆ อาจทำได้ยาก แต่เราสามารถฝึกใจได้
ด้วยการนั่งนิ่ง ๆ ทำใจให้สงบ 
แล้วค่อย ๆ นึกถึงเหตุการณ์นั้น
เมื่อความรู้สึกเจ็บปวดเกิดขึ้น ก็ให้รับรู้เฉย ๆ 
โดยไม่พยายามกดข่มหรือปฏิเสธมัน
เปิดใจต้อนรับเสมือนเป็นเพื่อนสนิทของเรา 
หากอยากร้องไห้ ก็ขอให้ร้องไห้ออกมา 
หากมีเพื่อนหรือประจักษ์พยานรับรู้ด้วย ก็ยิ่งดี 
การที่เรากล้าเปิดเผยเรื่องราวเหล่านี้ให้เขาฟัง 
แสดงว่า เราทำใจยอมรับมันได้มากขึ้นแล้ว 

เมื่อใดก็ตามที่เราวางใจเป็นกลาง สงบ
ไม่หวั่นไหวกับเหตุการณ์ในอดีต 
เหตุการณ์เหล่านั้นก็ไม่อาจโบยตี
หรือหลอกหลอนเราได้อีกต่อไป 
มันอาจจะไม่เลือนรางในเร็ววัน
แต่ก็จะรบกวนจิตใจเราน้อยลง 
ถึงจะมาปรากฏในมโนสำนึกอีก
แต่ก็ไร้พิษสง ไม่ทำให้เราเจ็บปวดอีก 

แต่เดิมที่เคยเป็นเสมือนแผลเรื้อรัง
ที่แตะต้องเมื่อไร ก็เจ็บเมื่อนั้น 
บัดนี้แผลได้สมานสนิท แม้จะเป็นแผลเป็น 
แต่ก็แตะต้องได้โดยไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป 

พระไพศาล วิสาโล
ใจสว่าง