พระพุทธศาสนามีส่วนสำคัญ เพราะว่าทำให้เราอยู่กับความทุกข์ได้ โดยไม่ทุกข์ อยู่ท่ามกลางความทุกข์ได้โดยมีความสุข

พระพุทธเจ้าชอบยกตัวอย่างดอกบัว เพราะดอกบัวเกิดจากโคลนตม อีกทั้งแวดล้อมไปด้วยน้ำ แต่ว่าดอกบัวก็สามารถโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำได้ โดยไม่มีโคลนตมแปดเปื้อน นั่นหมายความว่า คนเราแม้อยู่ท่ามกลางความทุกข์ แต่เราก็สามารถยกตัวให้อยู่เหนือความทุกข์ได้

มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดดีมาก เธอเป็นโรคธาลัสซีเมีย ไม่รู้ว่าอายุจะยืนแค่ไหน เพราะเจ็บป่วยอ่อนแออยู่ตลอดเวลา ดูแล้วก็น่าสงสาร แต่เธอเป็นคนหนึ่งที่มีความสุขมาก เธอพูดว่า 

"เลือดเราอาจจะจาง จะแย่หน่อย แต่เราก็ยังมีตาเอาไว้มองสิ่งที่สวย ๆ มีจมูกเอาไว้ดมกลิ่นหอม ๆ มีปากไว้กินอาหารอร่อย ๆ แล้วก็ยังมีร่างกายที่ยังพอทำอะไรได้อีกหลายอย่าง แค่นี้ก็พอเพียงแล้วที่เราจะมีความสุข"

คนเราทุกข์เพราะไม่รู้จักปล่อยวาง หรือไม่ก็เพราะมัวไปจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เลวร้าย ทั้งที่มีสิ่งดี ๆ อยู่รอบตัว ก็ไม่สนใจ กลับไปจดจ่อกับสิ่งที่แย่ ๆ

มองในแง่นี้ความสุขหรือทุกข์ใจเป็นสิ่งที่เราเลือกได้