แต่ถ้าเทียบกับการจัดการศึกษาอย่างไม่ดี ก็จะมองเพียงแค่การศึกษาในระบบโรงเรียน ก็จะเป็นเพียงแค่การฝึกคนให้เป็นสัตว์เศรษฐกิจ ฝึกให้เข้าลู่วิ่ง แข่งขันกันเป็นบ้าเป็นหลังตั้งแต่ยังเล็ก ๆ โดยพฤตินัย โดยงบประมาณ โดยความรู้สึกจริง ๆ โดยความเคยชินของคนในระบบโรงเรียน ได้ทุ่มเทไปในส่วนของการเรียนวิชาเพื่อการสอบแข่งขันเอาเครื่องล่อเท่านั้นเอง โดยพฤติกรรมที่เป็นซ้ำ ๆ กันอยู่ก็เป็นเพียงแค่นั้นจริง ๆ และการศึกษาในระบบโรงเรียน ที่ไม่สมบูรณ์นี้ ก็จะหล่อหลอมแต่คนที่ชำรุด เป็นส่วนเสี้ยวของความเป็นคนเป็นมนุษย์มาให้แก่สังคมเท่านั้น ถามว่ามนุษย์มีคุณค่าเพียงแค่ความรู้ที่เอาไปสอบอย่างนั้นหรือ ? เป็นเพียงสัตว์ที่ให้เขาฝึกเข้าลู่วิ่งเท่านั้นหรือ ?

จากที่บ้าน ในครอบครัว พ่อแม่ก็โดนสังคมสมัยใหม่บ่มเพาะให้มีความเชื่อ ความเคยชิน ว่าความเชี่ยวชาญในการให้การศึกษา อบรบบ่มเพาะ เด็ก ก็คือครูในโรงเรียน ตนเองก็ต้องรีบทำงานหาเงิน มาเลี้ยงลูก ซึ่งก็เป็นการเลี้ยงที่มีความหมายแคบลงมาแค่เพียงเลี้ยงทางวัตถุ ทางสรีระร่างกาย เท่านั้น และมักจะเกินพอดีจนทำให้เด็กเป็นพวกบริโภคนิยมอย่างฝังราก ส่วนอื่นของเด็ก ก็หวังว่าโรงเรียนจะเลี้ยง อบรม ดูแลลูก ให้ เมื่อตามมาดูที่โรงเรียนก็ปรากฏว่า ครูก็บอกว่าภาระงานสอน ๘ คาบในหนึ่งวัน ก็หนัก เหนื่อยแย่แล้ว เด็กต่อครูก็เยอะมาก ยังมีงานอย่างอื่นอีก เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะมีเวลาอบรมบ่มเพาะส่วนอื่นของเด็ก ความเคยชินส่วนใหญ่ทางพฤตินัย จึงเป็นเพียงการให้ความรู้เพื่อสอบ โรงเรียนจึงเป็นโรงฝึกสัตว์เศรษฐกิจให้เข้าลู่วิ่งไปโดยไม่รู้ตัว ไป ๆ มา ๆ เด็กสมัยนี้และที่ผ่านมาตลอด ๓๐–๔๐ ปี จึงน่าสงสารมาก เพราะไม่มีใครเลี้ยงเลย แล้วถามว่าใครล่ะที่คอยเลี้ยงคอยบ่มเพาะ ก็สังคมที่เลวร้ายที่ห้อมล้อมอยู่ทุกหัวระแหงนี่แหล่ะที่เลี้ยง พ่อแม่ก็ซ้ำเติมให้เป็นพวกบริโภคนิยม โรงเรียนก็ซ้ำเติมให้เป็นพวกสัตว์เศรษฐกิจ สื่อก็พร้อมที่จะมอมเมา ยั่วยุ กระตุ้นให้อยากมาก ๆ ระบบเศรษฐกิจแบบมิจฉาทิฏฐินี้ก็พร้อมที่จะให้ผู้ใหญ่หากินจากการหลอกเด็กให้อยาก มอมเมาเด็ก อิทธิพลกลุ่มจากหมู่เพื่อนก็พร้อมจะจูงมือพากันไปลงเหวด้วยความเต็มใจ โดยไม่ได้มีกระบวนการทางสังคมใด ๆ เลยที่จะให้สติปัญญาเป็นภูมิคุ้มกันแก่เด็กและทุกคนในสังคมของเรา อย่างเป็นรูปธรรมในวิถีชีวิต ในขณะที่สิ่งดี ๆ ออกไปจากวิถีชีวิต แต่ในทางตรงข้าม สังคมมีแต่กระบวนการเลว ๆ ที่บ่มเพาะให้เด็ก ๆ ในวันวาน ได้เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ร่วมกันสร้างสังคมอันเลวร้ายนี้กันอย่างเมามัน ปราศจากสติตื่นรู้ภัยที่เหมือนไฟกำลังจะไหม้บ้านตัวเองอยู่ แม้ตอนนี้ก็อาจยังไม่ค่อยจะตระหนักรู้ตัวกัน