ร่างของแม่ สลาย เมื่อถึงกาล คงได้รู้เมื่อสาย หายเห็นผิด                                                    

ถึงจะคิด อยากให้ฟื้น ฝืนไม่ได้ โลกไม่เที่ยง ความพลัดพราก จากเจ้าไป

ฝากธรรมไว้ในใจ ให้พิจารณา อย่าได้ท้อ ไม่มีแม่ ชะแง้หา

สุดอ้างว้าง ไม่ห่างทาง แม่นำพา คอยลูกมา ยื่นมือไว้ให้เจ้าดึง    

อาภรณ์ของโลก วัตถุของโลก มีอยู่ประดับโลก ทั่วไป

ทิ้งความโลภ ความโกรธ ความหลง

สละ แล้วซึ่งตน พ้นแล้วซึ่งโลก

บริสุทธิ์ สะอาด ปราศจากทุกข์...นิพพาน

สะพานโลก สะพานธรรม ขาดลงตรงกลางจิต

จึงประดิษฐ์พระขึ้นทั้งองค์ วิสุทธิจิต วิสุทธิธรรม

เลิศล้ำเหนือโลก จิตเป็นธรรมชาติ

สิ้นทุกข์ สิ้นโลก สิ้นธรรม

เหนือบัลลังก์โลก เหนือบัลลังก์ธรรม

ที่สุด ที่สุด ของที่สุด จึงเรียกว่าเหนือ

โดย คุณแม่จันดี โลหิตดี