ศีล เป็นบ่อเกิดแห่งกัลยาณธรรม" ทั้งหลาย ..

เมื่อศีลมี ศีลตั้งมั่นลงใน กาย วาจา ใจ ของใครแล้ว
กาย วาจา ใจ ของผู้นั้นเบื้องต้นมี "กัลยาณธรรม"
คือความสงบเสงี่ยม เรียบร้อย ..

น่าคบค้าสมาคม พูดจาน่ารัก เป็นสุภาษิต ควรคิด
ควรนำไปปฏิบัติตาม เป็นต้น ..

ต่อนั้นไปธรรมทั้งหลาย มีพรหมวิหารเป็นต้น ก็จะพอกพูน
ไหลเข้ามานอนเนื่องปรากฏอยู่ในใจของผู้มีศีล ..

ศีลไม่สักแต่ว่าเป็นบ่อเกิดแห่งกัลยาณธรรมเท่านั้น
แต่ยังคุ้มครองรักษากัลยาณธรรมนั้น ๆ ไว้ได้อีกด้วย
เหมือน "แม่ไก่กับลูกไก่" ..

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี