"แก่นบุญคือจิต" ..

"เราเข้าถึงจิต ปฏิบัติให้ถึงจิต" อันนั้นแหละเป็นแก่นบุญ
แก่นบาป ก็อยู่ในนั้นด้วย ทั้งบุญและบาปอยู่ด้วยกัน" นั่นแหละ ..

เพราะอะไรจึงว่า "แก่นบุญแก่นบาปอยู่ที่จิต"
เพราะ "จิตเป็นใหญ่กว่าโลกทั้งหมด" ..

จิตน่ะคุ้มครองตัวของเรา โลกจะมีขึ้นมาได้ก็เพราะจิต
แต่ละจิต ๆ นั้นเกิดขึ้นมาเป็นรูปร่างขึ้นมา ถ้าจิตไม่มีเสียแล้วโลก คนของ
เราไม่มี สัตว์ก็ไม่มี แต่มันยากที่จิตมีนะซี คนเราจึงค่อยมี สัตว์จึงค่อยมี ..

ที่วุ่นวายอยู่ในโลกนี้ก็เพราะ
"จิตไม่ได้สงบ อบรมจิตไม่ถึง" มันจึงยุ่ง

ถ้าต่างคนต่างฝึกฝนอบรมจิตของตน ควบคุมจิตของตนได้แล้ว
มันจะมีเรื่องอะไร เพระอริยเจ้าแต่ก่อนท่านอยู่ด้วยกันตั้ง ๔๐๐-๕๐๐ องค์
ก็ไม่มีทะเลาะเบาะแว้งซึ่งกันและกัน ..

คนเราสมัยนี้อยู่ด้วยกัน ๒ คนขึ้นไปก็มีเรื่อง มากคนก็มากเรื่อง
"เพราะไม่มีใครควบคุมจิตของตนได้" นะซี ..

พุทธศาสนาสอนที่ใจ
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี