การปฏิบัติธรรมนั้นไม่มีโทษ มีแต่คุณ
คือจิตไม่ขุ่นมัว จิตผ่องใส จิตเบิกบาน
จะยืน เดิน นั่ง นอน ก็มีความสุข ไม่มีความทุกข์ ..

จะเข้าสู่สังคมใด ๆ ก็องอาจกล้าหาญ
การทำความเพียรก็เต็มกำลัง

เมื่อสมาธิเกิดมีขึ้นแล้วจะไม่มีความหวั่นไหว
ไม่มีความเกียจคร้านต่อการงาน ทั้งทางโลกทั้งทางธรรม
จากนั้นก็เป็นปัญญาที่จะมาเป็นกำลัง ..

เมื่อปัญญาเกิดขึ้นแล้วรู้จักใช้ให้เป็นประโยชน์
จะเรียนทางโลกก็สำเร็จ จะทำการธรรมก็สำเร็จ ..

พระพุทธเจ้า ท่านจึงสั่งสอนอบรมให้เกิด
ให้มีขึ้นมาเบื้องต้นตั้งแต่ศีล ..

ศีลเป็นที่ตั้งของสมาธิ สมาธิเป็นที่ตั้งของปัญญา
ไม่ว่าศีล สมาธิ ปัญญา เป็นทางมาแห่งวิมุตติ
คือ ความหลุดพ้นด้วยกัน ..

หลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพล
จังหวัดหนองบัวลำภู