"อุเบกขา" ในพรหมวิหารสี่ คือ ..

- เป็นกลาง เป็นปกติ มั่นคง ไม่หวั่นไหว
- ไม่เอนเอียงด้วยชอบหรือชัง
- มีความเป็นหนึ่ง ไม่ยินดี ยินร้าย

"อุเบกขา" ในความหมายของพระพุทธศาสนา
ต้องเป็นกลางด้วย ความรู้ อันประกอบด้วยปัญญา

หมายถึง ..

ใช้ปัญญาพิจารณาเห็นผล อันเกิดขึ้นโดยสมควรแก่เหตุ
จนเกิดความรู้ความเข้าใจ จนวางเฉยได้ ด้วยความรู้ ..

ความยินดี แม้มากย่อมเป็นเหตุให้จิตฟุ้งซ่าน หวั่นไหว
ความยินร้าย แม้มากย่อมเป็นเหตุให้จิตเครียด

"อุเบกขา" จึงเป็นธรรม ที่รักษาโรคทางจิต คือ
โรคฟุ้งซ่านและโรคเครียด ..

เมตตาขาดอุเบกขา .. ก็ผิด
กรุณาขาดอุเบกขา .. ก็ผิด
มุทิตาขาดอุเบกขา .. ก็ผิด

เช่น ...

เมตตา กรุณา อยากให้เขาพ้นทุกข์ พยายามจนสุดความสามารถ
แต่ไม่สามารถช่วยได้ ตนเลยเป็นทุกข์ พราะขาด อุเบกขานั่นเอง ..

หรือ มุทิตา พลอยยินดีกับการได้มาซึ่ง ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข
ของผู้อื่นโดยไม่ชอบ ไม่ควร เป็นต้น ..

"อุเบกขา" จึงเป็นยอด เป็นมงกุฏของพรหมวิหาร อันมี
เมตตา กรุณาเป็นฐาน มุทิตาเป็นตัว ..

"พรหมวิหารสี่" นี่จึงสมควรทำให้เกิด ให้มี
เพื่อความสงบ ความพาสุข ของเราเอง ..