ตัวเราคนเดียวที่เทียวรักเทียวชัง
รักชังทุกข์โทษกับโลก
หากตัวเองไม่แก้ไข
ใครจะมาแก้ให้

เราไม่แก้เอง
เราไม่โทษตัวเรา
เราไม่ละความชั่วในตัว
เราไม่ทำความดี
แล้วตนของตนจะได้อะไร

อย่าไปหาโทษในท่านผู้อื่น
ดูตนของตนให้มาก
อย่าอยูเฉยๆ
ให้รู้จักพิจารณาบ้าง

เกิดมาแล้วนี้อะไรบ้างจะเป็นคุณค่าแก่ตนของตน
..............................................................................

เอ้า...! ดูให้ดี
โกรธแล้วมันให้อะไรกับเรา
อยากได้มันให้ผลอย่างใด
ตัวเมาหน้าเมาหลังมันให้อะไร
ให้ทุกข์มิใช่หรือ
โกรธเคยเป็นสุขไหม
โลภเคยเป็นสุขไหม
หลงเคยเป็นสุขไหม

มันให้ทุกข์อยู่เสมอในใจของผู้ที่มีสิ่งเหล่านี้ตลอดไป

ให้คิดนึกในตนของตนทุกคน
ดูจนเห็นโทษเห็นภัย
วันหนึ่ง ๆ โกรธกี่ครั้ง
อยากกี่ครั้ง
หลงเมาเท่าใด
เคยรู้จักตัวเองบ้างไหม

คิดนึกให้ดีเถิด
..............................................................................



ตื่นเช้าขึ้นมา
ให้ถามตัวเองเลยว่า "วันนี้จะเอาบุญ หรือวันนี้จะเอาบาป"
จะให้อันใดมากกว่ากัน
บุญมากกว่าหรือบาปมากกว่า

บุญมากก็ได้สุข
บาปมากก็ได้ทุกข์
เดี๋ยวนี้ จิตของเรานี้ มันยังถือบุญถือบาปอยู่ เพราะตน
ยังเกี่ยวข้องกับทุกข์บ้างสุขบ้าง
แต่สุขนั้นใจชอบ ทุกข์ประการใด ๆ กลับไม่มีใครชอบไม่มีใครยินดี
แต่เป็นอันต้องมีอยู่ เป็นอยู่ เสวยอยู่

ทำอย่างใดจึงจะไม่เกี่ยวของในทุกข์แลสุข
ทำอย่างไรจึงจะรู้ได้ว่า อันใดสุข อันใดทุกข์
จะรู้ได้ก็เริ่มต้นที่ สติ ปัญญา
สติ ปัญญาที่เป็นของตน มิใช่เป็นของใคร
.............................................................................