แดนภารตะครั้งหนึ่งได้มา ณ. ที่แห่งนี้ มาถึงสนามบินหนาวมากอากาศเย็นจับใจแต่ก็อบอุ่นช่างเยือกเย็นเสียจริงกว่าจะมาถึงที่พักนั่งรถอยู่นานมาก หลับแล้วตื่นอีก และแล้วตามคำที่เขาพุดกันว่าที่นี่มีห้องน้ำที่ใหญ่ที่สุดก็ได้มาเห็นและสัมผัสคือข้างทางนั่นเองที่ริมถนนในทางธรรมชาติแวดล้อม และไม่ลืมกล่าวคำว่านมัสเตร ดีใจและภูมิใจมากที่ได้ไปในแดนพุทธภูมิที่มีอยู่จริงและปิติที่สุด 
ในทุกๆที่ข้าพเจ้ามีความปิติหาที่สุดไม่ได้เลยที่ได้มาเห็นดินแดน แห่งนี้มีอยู่จริง ทุกๆที่ไปขนลุกตลอดเหมือนคุ้นเคยที่สุด เกิดมาแล้วชาตินี้ไม่เสียทีที่ได้มาสู่ดินแดนแห่งสังเวชนี4ตำบลจะเป้นรอยจารึกตลอดไปและอยู่ในดวงใจตราบเท่านานแสนนาน ข้าพเจ้าไม่เคยคิดมาก่อนมันผุกพันธ์ ซาบซึ้ง 
อะไรก้ไม่เท่ารอยจารึกแห่งองค์ศาสดาและสาวกมาที่ๆท่านทั้งหลายเคยนั่งปฏิบัติได้จารึกลงในดวงใจข้าพเจ้าตราบนานแสนนาน นั่งรถผ่าน สองข้างทางดูชีวิตเขา เป็นชนบท ชาว ภารตะช่างเหมือนกับบ้านต่างจังหวัดบ้านเรามาก ชีวิตความเป็นอยู่ของเขาเรียบง่ายอยู่อย่างพอใจ ในสถานที่สำคัญๆนั้นข้าพเจ้าได้ทำสมาธิและกล่าวขอขมา ระลึกถึงพระคุณ ได้สวดมนต์ทำวัตรเช้าและเย็นและกล่าวคำบูชาแต่ละสถานที่ มีพระท่านเป็นมัคคุเทศก์ให้ได้ความรู้มากมาย 
ที่นี่จะมีขอทานมากมายทุกๆที่ที่ไป แต่เด็กๆก็มีน้ำใจมากเวลาขี้นเขาจะหาไม้มาให้ค้ำทาง ขึ้นเขาทางลาดก็มาดันหลังให้ บางคนเดินตามเป็นกิโลๆช่างน่าสงสารเสียจริงแต่สงสารก็ทำไรไม่ได้ค่ะเพราะมากันมาก เกินจนบางครั้งอยากแอบให้ เพราะข้อความที่ออกจากปากช่างกินใจเสียจริงเขาเรียกพวกข้าพเจ้าว่า...มหารานี.....ส่วนผู้ชายเขาเรียกมหาราชา....ไปที่นี่ก็มีความสุขมากอากาศหนาวมากแต่ข้าพเจ้าก็รู้สึกอบอุ่นในการเดินทาง ข้าพเจ้าพักกันที่วัดไทย ใช้การทอกผ้าป่าแต่ละวัดที่ไปมีความสุขและได้บุญมากมาย และความทรงจำที่ดีอีกมากมาย และอบอุ่นอีกครั้งในขณะที่อากาศเยือกเย็น 
ขณะที่ข้าพเจ้าเดินจงกรมอย่างช้าๆด้วยใจศรัทธายิ่งเป็นพุทธบูชา ได้มาถึงที่เห็นคนต่างวรรณะ กันจริงอย่างที่เขาว่ากันอาบน้ำซักผ้าตามวรรณะนั้นๆ มาแล้วข้าพเจ้าก็กล่าวถึงแม่น้ำคงคา ดูศักดิ์สิทธิ์เวิ้งว้าง เงียบและศรัทธานัก สายน้ำกว้างไกล ลงเรือไปลอยกระทงแล้วอธิษฐานจิตที่ในกระทงมีดอกไม้และเทียน ทำให้รู้สึกใจพองโต พวกเราต่างอธิษฐานจิตฝากไว้ในสายแห่งคงคาวางกระทงลงกระทบสายน้ำแห่งนี้ด้วยศรัทธา ข้าพเจ้าเองทำได้เพียงเอาน้ำมาแตะที่หน้าผากเท่านั้นภูมิใจที่มาถึงแม่คงคาที่ใครๆกล่าวถึงและคือปิติที่สุดอ้างว้างกว้างไกล 
           ท้ายที่สุดนี้ยังมีอีกมากมายขอกล่าวแค่ใจอันสุดปลื้ม ไม่มีสิ่งใดที่จะจารึกในดวงใจได้เท่าครั้งนี้ครั้งหนึ่งในชีวิตในแดนภารตะที่จับจิตจับใจและหัวใจเสียจริงมีแต่ความดีใจมากและอบอุ่นที่สุดทั้งๆที่อากาศเยือกเย็น...และจะจารึกไว้ในดวงใจแห่งแสงธรรมนี้.......