มินตรากับคุณย่าของเธอ

เรื่องย่อ : หลังจากที่ลลิตาเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน ภูผาผู้เป็นหลานชายของเธอรู้สึกเศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างมาก คุณย่าของภูผาได้พบกับมินตรา เด็กสาวขายดอกไม้ที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับลลิตาอย่างน่าประหลาดใจ คุณย่าต้องการให้มินตราช่วยให้ภูผาลืมความทุกข์ที่เกิดจากการสูญเสียคนรักของเขา

บริเวณสวนสาธารณะใกล้ริมแม่น้ำ...เวลาเย็นย่ำ...

มินตรา : หนูไม่เข้าใจเลยค่ะ ว่าจะให้หนูช่วยเขาได้อย่างไร หนูไม่เชื่อเลยนะคะว่าคุณย่าคิดจะทำแบบนี้...แล้วทำไมต้องเป็นหนูด้วยล่ะ หนูไม่ใช่คนสวย และคงไม่มีใครหรอกค่ะ ที่จะทำให้เขาลืมความหลังได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะสวยสักแค่ไหนก็ตาม?

คุณย่า : ใช่ - ไม่มีใคร นอกจากหนู

มินตรา (น้ำเสียงประหลาดใจ) : หนูเหรอคะ?

คุณย่า : โลกของหนูน่ะช่างแคบเหลือเกิน เด็กโง่ นี่คงเห็นแต่โลกในร้านขายดอกไม้ คงยังไม่มีใครเคยบอกหนูสินะ แต่คุณย่าเชื่อในสัญชาตญาณของหนู รู้ไหมหนูเกือบจะตะโกนออกมาตอนที่คุณย่าเห็นหนูครั้งแรก ใคร ๆ คงไม่รู้หรอกว่า หนูน่ะช่างเหมือนลลิตาเสียจริง ๆ

ความเงียบสงัดเริ่มเข้ามาเยือน นกกลางคืนเริ่มออกหากินแทนนกที่หากินตอนกลางวัน สวนสาธารณะถูกปกคลุมด้วยร่มเงาของต้นไม้

มินตรา (กระซิบเสียงแผ่ว) : หนูไม่คิดว่าจะทำได้หรอกค่ะ หนูเป็นคนธรรมดา ไม่มีอะไรเลย และทั้งคู่เขารักกันมาก หนูยังอดชื่นชมความรักนั้นไม่ได้ คุณย่าไม่เห็นเหรอคะ

คุณย่า (กระซิบเสียงแผ่วเช่นกัน อย่างสิ้นหวัง) : จริงของหนู คุณย่าขอโทษ

มินตราลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลเหมือนกับคนสูงอายุทั่วไป เสียงกระดิ่งจักรยานแว่วมา เธอเริ่มพูดต่อ

ฟัง...นั่นแหละ เขาแล้ว เพียงให้เขาเห็นหนูยืนพิงเสาอนุสาวรีย์ นี่เป็นสถานที่แห่งแรกที่เขาพบหล่อน ลองให้เขาเห็นหนู เพียงแค่นี้เท่านั้น เพียงครั้งเดียว ให้เขาเรียกหนู ให้โอกาสที่เขาจะสนใจในความเหมือนของหนูกับคนรักของเขา แล้วคุณย่าจะสารภาพแผนการนี้กับเขาพรุ่งนี้ ถ้าจะทำให้เขาเกลียดคุณย่าไปตลอดคุณย่าก็ยอม แต่คุณย่าไม่ยอมให้คนที่เสียชีวิตไปแล้วพรากเขาไปจากคุณย่า คุณย่าแน่ใจ... (คุณย่าจูงมือเธอ) หนูจะทำเพื่อคุณย่าสักครั้งได้ไหม คุณย่าขอร้องหนูนะ สาวน้อย (คุณย่ามองเธอ ด้วยสายตาที่อ้อนวอน และพูดขึ้นมาทันทีทันใด) วิธีนี้หนูก็จะได้เห็นเขาด้วย และ...คุณย่ารู้สึกเหมือนเป็นสาวขึ้นมาอีกครั้งที่พูดอย่างนี้กับหนู ชีวิตมันบ้าบอนะ คุณย่ารู้สึกอย่างนี้มา 3 ครั้งในรอบ 60 ปี และรู้สึกเป็นครั้งที่สองแล้วใน 10 นาทีนี้ หนูจะได้เห็นเขา และถ้าเขา (ทำไมถึงเป็นเขาไม่ได้ล่ะ ก็เขาทั้งหล่อและมีเสน่ห์) และถ้าเขาจะมีโชค ทั้งสำหรับเขาและคุณย่าด้วย ที่จะได้เห็นภาพจากตัวหนูสักชั่วครู่... เสียงกระดิ่งดังใกล้เข้ามาอีกครั้งในความมืด

มินตรา (กระซิบ) : หนูจะพูดอะไรกับเขาดีคะ?

คุณย่า (บีบแขนมินตรา) : ก็แค่พูดง่าย ๆ ว่า "ขอโทษนะคะคุณ ทางไปทะเลไปทางไหนคะ?"

จากบทความ มินตรามีความรู้สึกอย่างไรต่อการที่คุณย่าขอให้เธอช่วยภูผา