“ชอบผิดพ่อจงคิดคะนึงตรอง         อันตัวน้องมลทินหาสิ้นไม่
ประหนึ่งว่าวันทองนี้สองใจ            พบไหนก็เป็นแต่เช่นนั้น
ที่จริงใจถึงไปอยู่เรือนอื่น               คงคิดคืนที่หม่อมเป็นแม่นมั่น
ด้วยรักลูกรักผัวเป็นพัวพัน             คราวนั้นก็ไปอยู่เพราะจำใจ
แค้นคิดด้วยมิตรไม่รักเลย              ยามมีที่เชยเฉยเสียได้
เสียแรงร่วมทุกข์ยากกันกลางไพร    กินผลไม้ต่างข้าวทุกเพรางาย
พอได้ดีมีสุขลืมทุกข์ยาก                 ก็เพราะหากหม่อมมีซึ่งที่หมาย
ว่านักก็เครื่องเคืองระคาย               เอ็นดูน้องอย่าให้อายเขาอีกเลย”

คำประพันธ์ข้างต้นแสดงนํ้าเสียงลักษณะใด