ใครที่ชีวิตการเรียนไม่เคยมีปัญหากับครูเลยนั้นถือว่าโชคดีมาก เพราะบางคนมีปัญหากับครูบ่อยเหมือนต้องคำสาป บางครั้งก็มาในรูปแบบของความรู้สึกที่ว่าครูไม่ชอบฉันหรือเปล่า แต่บางครั้งก็มาในรูปแบบของคะแนนที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน หรือสายตาอันเฉยชา แต่ไม่ว่าปัญหาจะคืออะไรก็แล้วแต่ มีสติไว้ก่อนแล้วจะดีเอง

เราเป็นเด็กชมรมเต้นตั้งแต่ ป. 2 พอช่วง ม. 2 ก็เริ่มรับงานเต้นข้างนอก เริ่มเดินสายแข่ง street dance ทั่วประเทศ แล้วบางงานมันต้องทำสีผมและเซ็ตผมด้วย ครูที่ชมรมก็เลยขออนุญาตทางโรงเรียนให้เราไว้ผมยาวและทำสีผมได้ แต่ก็จะมีครูบางท่านที่ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงไว้ผมยาวและทำสีผมเด่นกว่าเพื่อน ช่วงแรก ๆ ก็จะมีโดนแซะ มีเรียกไปคุยบ้าง ครูบางคนก็ทำเสียงเย็น ๆ ใส่ แต่พอเขารู้ว่าเราไปแข่งเต้นเเล้วนำชื่อเสียงมาให้โรงเรียนก็ไม่มีใครมาว่าอะไรอีกเลย

ทาย - นักศึกษาชั้นปีที่ 1

ตอนมัธยมเรากับเพื่อนค่อนข้างเกเร ครูเลยไม่ค่อยชอบ และจะมีปัญหากับครูบ่อย ๆ แต่มีเหตุการณ์หนึ่งที่จำไม่ลืม คือครูมากล่าวหาว่าเรากับเพื่อนขโมยกล้องรุ่นพี่ ซึ่งครูเล่นใหญ่มาก เอารุ่นพี่หลาย ๆ คนมายืนล้อม พูดกดดันให้สารภาพว่าเอาไป และบังคับให้เราสาบาน ส่วนครูก็พูดว่าถ้าเอาไปขอให้มีอันเป็นไป พอเรายืนยันว่าไม่ได้เอาไป แกก็ปล่อย สุดท้ายก็จับขโมยได้ซึ่งไม่ใช่เรากับเพื่อน แต่ครูก็ไม่มาขอโทษและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็หวังว่าจะไม่มีรุ่นน้องเจออะไรแบบนี้อีก และคนเป็นครูไม่ควรเอาความไม่ชอบส่วนตัวมากล่าวหาเด็กแบบนี้

Koii -- Content Writer

เคยมีปัญหากับครูสุขศึกษาเพราะเขาชอบสั่งงานเร่งและชี้แจงไม่ครบ เช่น ตอนแรกบอกให้เวลาทำ 2 อาทิตย์ แต่พอผ่านไปอาทิตย์เดียวก็จะให้ออกมาพรีเซนต์เลย พอทำไม่ทันก็จะชอบพูดว่าวิชาเขาไม่สำคัญเท่าวิชาอื่น แล้วก็ว่าเราขี้เกียจ ซึ่งงานที่เขาสั่งคือถ่ายละคร และไฟล์มันใหญ่มาก พอทำเสร็จเอาใส่ซีดีไม่ได้ เราเลยขอส่งเข้าอีเมลแทน เขากลับตะคอกใส่ว่า “ฉันสั่งให้ใส่อะไร” สุดท้ายเราก็ทำใส่แผ่นซีดีไปส่ง ที่พีคคือคะแนนออกมาได้เท่ากันหมดไม่ว่าจะทำดีหรือแย่แค่ไหน เราเหมือนพยายามเปล่า เวลาเจอกันข้างนอกเราไหว้สวัสดี เขาก็ไม่รับไหว้ด้วย

ttrerair -- นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 6

เรื่องนี้อาจไม่ใช่การมีปัญหากับครูตรง ๆ แต่มันสะท้อนถึงมาตรฐานที่ครูควรมี สมัยประถมเราชอบวาดรูประบายสีมาก ๆ เวลาวาดก็จะจินตนาการเป็นสตอรี่ตลอด จนวันหนึ่งในคลาสศิลปะ ครูสอนเรื่องจับคู่สีและให้เราวาดรูประบายสี ด้วยความที่มันเด็กมาก ป. 1 ได้ เราเหมือนทำไม่ถูกตามทฤษฎี และครูบอกว่าทำอะไรมาไม่สวยเลย คำว่าไม่สวยเลยในวันนั้น ทำให้เราช็อกมาก ซึ่งมันส่งผลให้เราไม่กล้าคิด ไม่กล้าจินตนาการเหมือนเดิม พอถึงคลาสศิลปะเราก็จะคอยลอกเพื่อนอย่างเดียว ทั้ง ๆ ที่มันควรเป็นวิชาที่เราได้คิดสร้างสรรค์ ปลดปล่อยจินตนาการอย่างอิสระ พอโตขึ้นก็ได้คุยกับเพื่อน และพบว่ามีคนเจออะไรแบบนี้หลายคนเหมือนกัน

CHT -- Translator

เรื่อง : วัลญา นิ่มนวลศรี

ภาพ : แอมเบียน