Direct and Indirect Speech

       Direct and Indirect Speech คือ วิธีการนำเอาคำพูดที่ได้ยินมากล่าวถึงอีกครั้งในภาษาอังกฤษ สามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภทด้วยกัน คือ

       1.      Direct Speech คือ การยกคำพูดจริงๆ ของผู้พูดทั้งหมดมาเล่าให้ฟัง โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลง และนำเอาคำพูดนั้นๆ มาใส่ในเครื่องหมายคำพูด (Quotation Marks (“…”)) และมี comma (,) คั่นกลางระหว่างประโยคที่ยกมาพูดถึงกับประโยคหลัก และประธานที่อยู่ในเครื่องหมายคำพูดจะต้องเป็นตัวใหญ่เสมอ

               เช่น       He said, “I will clean the house.”

                          “My name is Mike”, he said.

       2.      Indirect Speech (Reported Speech) คือ การนำคำพูดของคนหนึ่งมาเล่าให้อีกคนหนึ่งฟัง หรือเป็นการดัดแปลงคำพูดของผู้อื่นมาเล่าในเชิงที่เป็นคำพูดของตนเอง ดังนั้นจึงไม่มีเครื่องหมายคำพูด (“.....”) อยู่ในประโยค

                เช่น       He said he would clean the house.

                            He said his name was Mike.

Indirect Speech สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ประเภท ดังนี้

           1. Indirect Speech – Statement คือ ประโยคที่นำเอาคำพูดของคนหนึ่งมาเล่าให้อีกคนหนึ่งฟัง ให้อยู่ในรูปของประโยคบอกเล่า หรือประโยคปฏิเสธ

                เช่น        He said, “I bought this house 2 years ago.”

                             He said (that) he bought that house 2 years before.

            2. Indirect Speech – Commands, Request or Suggestions คือ ประโยคที่นำเอาคำพูดของคนหนึ่งมาเล่าให้อีกคนหนึ่งฟัง ให้อยู่ในรูปของประโยคคำสั่ง ประโยคขอร้อง หรือประโยคที่ให้คำแนะนำ

                เช่น       He asked, “Please let me go to the party.”

                            He asked me to let her go to the party.

           3. Indirect Speech – Question คือ ประโยคที่นำเอาคำพูดของคนหนึ่งมาเล่าให้อีกคนหนึ่งฟัง ให้อยู่ในรูปของประโยคคำถาม

                เช่น       He asked, “Can I borrow your pen?”

                            He asked if he could borrow my pen.

                            She said to him, “How did you make it?”

                            She asked him how he had done it.

ที่มา : https://docs.google.com/document/d/10